Wiekowa Tradycja
Jurty znane są ludzkości już od dawna. Pierwsze zapisane wzmianki o nich pochodzą aż z V. wieku przed naszą erą. Stanowiły wtedy schronienie dla Scytów – koczowniczych ludów Irańskich.
Jurta (lub ger) to okrągły namiot, pochodzący z dawnej tradycji koczowniczej, obecnie używany jeszcze przez ludy tureckie i mongolskie. Lekkość i harmonijność konstrukcji opartej na okręgu sprawia, że jest to dom będący „bliżej ziemi”. Jest coś kojącego w takim schronieniu, które nie odgradza nas grubym murem od świata, a nad głową rozpina dach kolisty jak sklepienie nieba. W dodatku niebo zagląda do środka przez okrągły świetlik.
Jurta jest dla Mongołów odzwierciedleniem ładu i porządku. Dwie części—męska i żeńska symbolizują przeciwstawne siły yin i yang. Układ ten pozostaje w harmonii dzięki stałej obecności bogów (ołtarz). Jurta łączy ziemię z niebem, a jej sercem jest ogień płonący w centralnie umieszczonym piecu. Namiot jest zegarem słonecznym. Promienie wpadające przez górny otwór wskazują aktualną godzinę. Mongołowie od wieków wykorzystywali ten fakt.Konstrukcja jurty niemal nie zmieniła się od czasów Dżyngis-chana.Wystarczą dwa wielbłądy do transportu całej jurty.
